De
Vrede van Lausanne is een
vredesverdrag uit
1923, waarmee de
Grieks-Turkse Oorlog van 1921-1922 werd beëindigd en de grenzen van
Turkije werden vastgesteld. Het verdrag werd op
24 juli gesloten in het
Palais Rumine in
Lausanne na vredesonderhandelingen die vanaf november 1922 hadden geduurd. De verdragspartijen waren
Turkije enerzijds en
Griekenland,
Frankrijk,
Groot-Brittannië,
Italië,
Japan,
Roemenië en het
Koninkrijk van Serviërs, Kroaten en Slovenen anderzijds. De voornaamste onderhandelaren waren
Eleftherios Venizelos namens Griekenland, Lord
George Curzon namens
Groot-Brittannië en
Ismet Pasja, de latere Inönü, namens Turkije.
Het Palais Rumine
Het verdrag verving de voor Turkije veel ongunstiger
Vrede van Sèvres van 1920, die door de Turkse nationalisten niet geaccepteerd werd. Het betekende ook de erkenning van de Turkse regering van
Mustafa Kemal, de latere Atatürk.
Mustafa Kemal Atatürk
De Vrede van Lausanne legde zowel in het westen als in het zuidoosten de grenzen van Turkije vast. Turkije herkreeg
Oost-Thracië en
İzmir en omgeving, die in Sèvres aan Griekenland waren toegewezen en in de Grieks-Turkse Oorlog op dat land waren veroverd.
Cyprus kwam aan de Britten en de
Dodekanesos aan de Italianen, die de respectievelijke eilanden al langere tijd bezet hadden. In het zuidoosten werd de thans nog geldende Turkse grens met het destijds Franse
Syrië vastgelegd. De status van
Mosoel (nu in Irak) was in het verdrag niet opgenomen.
Grenzen met de Vrede van Lausanne
De Vrede van Lausanne bezegelde het einde van de Griekse aanwezigheid in de stad
İzmir (Smyrna) en de rest van het
Klein-Aziatische van de
Ionische kust. De
Grieken waren daar duizenden jaren aanwezig maar werden nu "
gerepatrieerd" naar een vaderland dat ze niet kenden. In ruil haalden de
Turken hun volksgenoten weg uit de stad
Saloniki en het in 1913 door Griekenland bevrijde Macedonië. Slechts de Griekse bevolking van Istanbul, die ten oosten van de stad Trabzon (Islamitische
Pontische Grieken) en die van de Egeïsche eilanden Imbros en Tenedos, naar schatting 270.000 mensen, waren van de repatriëring gevrijwaard. Hetzelfde gold voor de islamitische bevolking van het door Griekenland bevrijde (westelijke) deel van Thracië, ongeveer 86.000 mensen. Met het verdrag van Lausanne werd de eerste
etnische zuivering in de twintigste eeuw goedgekeurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten